Όλο και πιο συχνά ακούμε και διαβάζουμε στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης για «μαύρες Δευτέρες» εργαζομένων.
Κερδοφόρες εταιρίες ανακοινώνουν και προβαίνουν σε μαζικές απολύσεις προκειμένου να προσαρμοστούν στις καινούριες συνθήκες που επιβάλλει η παγκόσμια οικονομική ύφεση.
Όμως, η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση δεν είναι η αρχή μιας εποχής. Είναι το αποτέλεσμα μιας άπληστης και κοντόφθαλμης επιχειρηματικής πρακτικής και μιας πέραν των ορίων «ελαστικής» κρατικής εποπτείας, που στα πλαίσια της ανεπαρκούς λειτουργίας της καταλήγει να επιδοτεί την αποτυχία, που για ένα μεγάλο μέρος της ευθύνεται.
Το ερώτημα «Τις πταίει;» άλλωστε είναι πάντα επίκαιρο.
Είναι ανάγκη όλων μας πλέον, αφού αναλογιστούμε τις συνέπειες που προήλθαν από την επικρατούσα κατάσταση (πολιτική ασυδοσία, κοινωνική εξαθλίωση, περιβαλλοντική καταστροφή), να επαναπροσδιορίσουμε τους στόχους μας.
Ο επανασχεδιασμός καθίσταται αναγκαίος και η ηθική σ΄αυτό το εγχείρημα πρέπει να έχει τον ρόλο που της αρμόζει.
Οι στόχοι πρέπει να είναι μακροχρόνιοι αν θέλουμε υγιή και σταθερά αποτελέσματα.
Χρειαζόμαστε εκείνη την πρακτική, από μέρους τόσο των επιχειρήσεων όσο και του κράτους, που το αποτέλεσμά της θα είναι δεσμευτικό για μια υγιή ανάπτυξη σε πλαίσια νόμων με ανθρώπινο πρόσωπο και δεν θα διακυβεύει το μέλλον μας καθώς και το μέλλον των γενεών που έπονται.
Η αρχή όμως πρέπει να γίνει τώρα.Διότι, πάντα υπάρχει λιγότερος καιρός απ΄όσο νομίζει κανείς.
No comments:
Post a Comment