Ανέκαθεν ο προσφιλέστερος τρόπος περικοπής δαπανών εκ μέρους των επιχερήσεων ήταν οι απολύσεις εργαζομένων ιδιαίτερα σε εποχές κρίσης ή όταν μια επιχείρηση παρουσίαζε μειωμένη κερδοφορία. Βέβαια ακόμα και σε μια επιχείρηση που παρουσιάζει κερδοφορία είναι αναγκαίες οι απολύσεις των εργαζόμενων διότι συντρέχουν λόγοι περικοπής λειτουργικών εξόδων, downsizing, εισόδου νέων τεχνολογικών μεθόδων στη γραμμή παραγωγής ακόμα και ψυχολογικής πίεσης προς τους μη παραγωγικούς εργαζόμενους.
Η ηθική των επιχερήσεων απέχει παρασάγγας της ηθικής των εργαζομένων ειδικά στην οικονομία της αγοράς όπως έχει διαμορφωθεί από την δεκαετία του 80 και μετά. Το ζήτημα δεν είναι τι κάνουν οι επιχειρήσεις προς τους εργαζόμενους, αλλά τι κάνουν οι εργαζόμενοι σε συνεργασία με το όποιο κοινωνικό κράτος υπάρχει ακόμα. Είναι ευκαιρία τώρα στα μέσα της οικονομικής κρίσης να επανιδρύσουμε(όχι όπως το εννοεί ο πρωθυπουργός) το παρεμβατικό κοινωνικό κράτος το οποίο να δρα αποφασιστικά όχι μόνο στις απολύσεις των εργαζομένων αλλά γενικότερα στην εταιρική κουλτούρα των επιχειρήσεων.
θαυμάστε στο παρακάτω link πως οι επιχειρήσεις αξιοποιούν την κρατική βοήθεια
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_29/01/2009_301171
2 comments:
Είναι ηθικά σωστό κερδοφόρες εταιρείες να προχωρούν σε απολύσεις?
Όχι, θα φωνάξουν οι εργαζόμενοι, Ναι/Ίσως θα απαντήσουν οι πρόεδροι και managers,δεν είναι απλό το ζήτημα θα πουν οι αναλυτές.
Σε ''καλούς'' καιρούς καμία εταιρεία δεν θα διανοείτο να προβεί σε μαζικές απολύσεις, όμως διανύουμε περιόδους κρίσης και τα συμφέροντα των managers συγκρούονται με αυτά των εργαζομένων και υπάρχει περιθώριο μόνο για τνη μια πλευρά να υπεριισχύσει.
Πρόκειται για μια κρίση που κάνει εμφανή τα αποτελέσματα της τώρα, έχει όμως ξεκινήσει σχεδόν ρια χρόνια πριν.Τώρα οι εταιρείες πτωχεύουν άρα χάνονται τα συμφέροντα και των 2 πλευρών ή επιλέγουν ποιά μεριά θα υποστηρίξουν. Υπάρχουν εταιρείες που αντιλαμβάνονται ότι τα περιθώρια στενεύουν και υιοθετούν ενναλακτικές λύσεις επιβίωσης από το να απολύουν.Υπάρχουν οι εταιρείες που βρίσκονται στο ενδιάμεσο(δεν πτωχεύουν-δεν κερδοφορούν) και επιλέγουν να κλείσουν τμήματα τους και να εγκατασταθούν σε χώρες που έχουν μειωμένο κόστος παραγωγής( π.χ Triumph,κλωστουφαντουργεία Λαναρά που μετεγκαταστάθηκαν στη Βουλγαρία, υπάρχουν και εκείνες που παρόλη την κερδοφορία τους απολύουν με τη δικαιολογία της οικονομικής κρίσης και της προστασίας/σωτηρίας της εταιρείας μακροπρόθεσμα.Βεβαίως δεν αντιλαμβάνονται ότι έτσι δυσχεραίνουν την κατάσταση.Ή μήπως το ξέρουν?Πώς είναι δυνατόν να ζητήσουμε από έναν Ceo να λειτουργήσει με βάση την ηθική όταν εργάζεται και κινείται σε ένα καπιταλιστικό σύστημα που τον αναγκάζει να παράγει κέρδος?Καπιταλισμός σημαίνει κεφάλαιο και λίγο ενδιαφέρει managers και ανώτατα στελέχη αν το κέρδος θα προέρχεται από τακτικές μέσα στα όρια νόμου και ηθικής.
Παράλληλα,στο ερώτημα αν οι εταιρείες συμβάλλουν στο γενικότερο καλό θα απαντούσαμε ότι έχουν πάψει από καιρό ακόμα και να ενδιαφέρονται για αυτό αν και ίσως έπρεπε να φτάσουμε στην περίοδο αυτή για να γίνει αντιληπτό.
Υπάρχουν επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν εργαζομένους και managers όπως προκύπτει από το άρθρο του ΜcDonald,ωστόσο εγείρεται το ερώτημα εάν και κατα πόσο είναι δίκαιο να θυσιάζεται το μέλλον χιλιάδων εργαζομένων για τη μακροπρόθεσμη ευημερία(δεν τίθεται καν θέμα επιβίωσης.Με άλλα λόγια καταστρέφονται πολοί για να κερδίζουν λίγοι.Πάλι,όμως, αυτό δεν είναικαινούργιο ερώτημα όσον αφορά στο καπιταλιστικό σύστημα και έκαστος απαντά βάσει συμφερόντων.
Οι απόψεις διύστανταικαι τον επιχειρηματικό κόσμο,αφού υπάρχουν εκείνοι που κατακρίνουν τέτοιες τακτικές απολύσεων από εταιρείες που δεν απειλούνται,χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Barry Miller και άλλοι όπως ο Nick Denton που τις υποστηρίζουν ενθέρμως.
Συνοψίζοντας, λοιπόν, συμπεραίνουμε ότι είναι τουλάχιστον αφελές να θεωρούμε ότι η κατάσταση θα πάρει ένα τέλος (καλό ή κακό) από τους μανατζερ βασει των ψυγμάτων ηθικής που διαθέτουν και το είδος της φυσικά.Κρίνεται αναγκαίο να κινητοποιηθούν οι κυβερνήσεις οι οποίες καλούνται να δράσουν έχοντας οργανωμένο σχέδιο(αναδιάρθρωση επικρατούσας νομοθεσίας για αρχή) που θα διασφαλίζει όχι μόνο την επιβίωση από την κρίση αλλά και την περαιτέρω υγιή ανάπτυξη των επιχειρήσεων.Ταυτόχρονα,όμως, χρειάζεται να βάζει ένα μέτρο στην εξουσία τους
(εάν κάτι τέτοιο έιναι δυνατό.Έπειτα είναι σειρά της κοινωνίας να κάνει αισθητή την παρουσία της προκειμένου να αποφευχθουν παρόμοια περιστατικά στο μέλλον. Προσωπικά, δεν αισιοδοξώ ότι υπάρχει ελπίδα για πρακτική εφαρμογή των ανωτέρω,αναλογιζόμενη πάντοτε της κρίσης που διανύουμε και των συνεπειών που έπονται με το πέρας της,ίσως είναι ήδη αργά.
Νερίνα Μπουρσινού
συγνώμη δεν είναι απάντηση σε αυτά που έγραψες απλά έκανα βλακεία και το ανέβασα εκεί κατα λάθος.
nerina
Post a Comment