Sunday, February 8, 2009

Ζητείται Ελπίς…

Η πρωτοβουλία Americans for Informed Democracy, δείχνει πώς μέσα από την πανεπιστημιακή κοινότητα μπορούν να ξεκινήσουν αξιόλογες πρωτοβουλίες, οι οποίες είναι σε θέση να ευαισθητοποιήσουν και να παροτρύνουν νέους ανθρώπους να ασχοληθούν με τα προβλήματα που απασχολούν την ανθρωπότητα. Το ζήτημα είναι για ποιο λόγο αντίστοιχες πρωτοβουλίες δεν αναπτύσσονται και στην Ελλάδα;

Πρωτοβουλίες από Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και άλλες κινήσεις πολιτών υπάρχουν. Γιατί όμως δεν βλέπουμε να ξεκινούν από τα πανεπιστήμια; Εκεί δηλαδή όπου υπάρχει η κατάρτιση τόσο από την πλευρά των καθηγητών όσο και των φοιτητών, προκειμένου να υπάρξει εμπεριστατωμένη έρευνα για ένα θέμα και λεπτομερής διερεύνησή του, με ταυτόχρονη δημοσιοποίηση των στοιχείων; Φταίει το εκπαιδευτικό σύστημα; Φταίει η ακαδημαική κοινότητα; Φταίνε οι φοιτητές; Φταίει η ίδια η κοινωνία ή το κράτος; Για πολλά χρόνια αναλωθήκαμε στο να αναρωτιόμαστε για κάτι το οποίο γνωρίζουμε εξ αρχής. Φταίμε όλοι. Το ζήτημα είναι τι γίνεται από δω και πέρα. Το να γυρίζουμε γύρω από την ίδια ιστορία δεν βγάζει πουθενά.

Πώς ο σημερινός μαθητής, αυριανός φοιτητής, καθηγητής, πολίτης, θα δράσει πάνω σε θέματα για τα οποία δεν γνωρίζει; Ακόμα και στη σημερινή εποχή όπου η πληροφόρηση μέσω τηλεόρασης, ραδιοφώνου και internet έχει εξελιχθεί σε τέτοιο βαθμό, η ενημέρωσή του περιορίζεται σε ευκαιριακά θέματα που σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αποτελέσουν εφόδια και κίνητρα για δραστηριοποίηση. Και αυτό γιατί κάποιοι έχουν επιλέξει να του δίνουν αυτή την ενημέρωση…

Εάν δεν ξεκινήσει από το σχολείο και την οικογένεια η εκπαίδευση του παιδιού για σεβασμό προς τον συνάνθρωπο και το περιβάλλον στο οποίο ζει, οποιαδήποτε πληροφόρηση και αν λάβει στο μέλλον, δεν θα είναι αρκετή για να τον κάνει να εναντιωθεί στην αδικία, τον ρατσισμό, την ανισότητα. Κυρίως όμως όταν μεγαλώνοντας μπει σε μια κοινωνία που δείχνει να τον παραπληροφορεί και να μην τιμωρεί για αδικήματα εναντίον άλλων ανθρώπων, ιδεών ή και κατά του περιβάλλοντος σίγουρα δεν θα είναι ο πολίτης εκείνος που θα ορθώσει το ανάστημά του για θέματα φτώχειας, παγκόσμιας ειρήνης, περιβάλλοντος και υγείας όπως η περίπτωση του AID.

Μόνη ελπιδοφόρα κίνηση τα Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης που υπάρχουν στην Α’ βάθμια και Β’ βάθμια εκπαίδευση, που δίνουν στους μαθητές τη δυνατότητα να κατανοήσουν την σημασία του περιβάλλοντος και να δραστηριοποιηθούν μέσα από την ανακύκλωση, τη δημιουργία εκδόσεων κ.λπ. Αρκεί όμως η προσπάθεια αυτή; Πρέπει να περιμένουμε να φτάσουν στο πανεπιστήμιο τα παιδιά αυτά για να γίνει επιτέλους κάτι ή πρέπει όλοι μας να κάνουμε κάτι σήμερα;

No comments: